Φρανσουά Κλουζέ
 |
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
| Φρανσουά Κλυζέ | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | François Cluzet (Γαλλικά) |
| Γέννηση | 21 Σεπτεμβρίου 1955[1][2][3] Παρίσι[4] |
| Χώρα πολιτογράφησης | Γαλλία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Μητρική γλώσσα | Γαλλικά |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Γαλλικά |
| Σπουδές | Κολλέγιο Στανισλάς Cours Simon Cours Cochet-Delavène |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | ηθοποιός θεάτρου ηθοποιός ταινιών |
| Περίοδος ακμής | 1976 |
| Οικογένεια | |
| Σύντροφος | Marie Trintignant Βαλερί Μπονετόν |
| Τέκνα | Paul Cluzet |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Φρανσουά Κλουζέ (21 Σεπτεμβρίου 1955) είναι Γάλλος ηθοποιός του κινηματογράφου και του θεάτρου. Το 2007 κέρδισε το βραβείο Σεζάρ για τον ρόλο του ως γιατρός ύποπτος για διπλή δολοφονία στο θρίλερ Tell No One (πρωτότυπος τίτλος Ne le dis à personne). Ο Κλουζέ είναι περισσότερο γνωστός για τον ρόλο του ως Φιλίπ στην ταινία Οι Άθικτοι (2011).
Καριέρα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Κλουζέ μεγάλωσε στο Παρίσι και έκανε το θεατρικό του ντεμπούτο το 1976. Τρία χρόνια αργότερα, έκανε την πρώτη του εμφάνιση στον κινηματογράφο στην ταινία Cocktail Molotov με την Diane Kurys. Τον επόμενο χρόνο, ο Κλουζέ εμφανίστηκε στο οικογενειακό δράμα Cheval d'orgueil (αγγλικά : The Horse of Pride) σε σκηνοθεσία του Κλοντ Σαμπρόλ. Οι δυο τους συνεργάστηκαν ξανά το 1982 στην ταινία Les Fantômes du chapelier (αγγλικά : The Hatter's Ghost). Το 1983 ο Κλουζέ συμμετείχε στην ταινία L'Été meurtrier με τον Jean Becker. Ήταν υποψήφιος για βραβείο César στην κατηγορία του καλύτερου δευτερεύοντα ρόλου εκείνη την χρονιά, την ίδια χρονιά που ήταν υποψήφιος για καλύτερος άνδρας ηθοποιός για την ταινία Vive la sociale.
Ο Κλουζέ συνεργάστηκε με έναν σημαντικό αριθμό Γάλλων σκηνοθετών, όλοι από τους οποίους είχαν μια προτίμηση στις δραματικές ταινίες : συνεργάστηκε ξανά με την Diane Kurys το 1983 στην ταινία Coup de foudre, τον Bertrand Tavernier στην ταινία τζαζ Round Midnight το 1985, τον Tony Gatlif (Rue du départ, 1985), την Claire Denis (Chocolat, 1987), τον Pierre Jolivet (Force majeure, 1988, με νέα υποψηφιότητα για βραβείο César δεύτερου ανδρικού ρόλου), τον Bertrand Blier(Trop belle pour toi, 1989) και τον Robert Enrico (La Révolution française). Ο ηθοποιός συνεργάστηκε με τον Κλοντ Σαμπρόλ ώστε να ενσαρκώσει έναν σύζυγο που υποφέρει από ζήλια στην ταινία L'Enfer (1994), έχοντας πρώτα συμμετάσχει στην ταινία του Σαμπρόλ Une affaire de femmes.
Το 1994 ο Κλουζέ δοκιμάστηκε στον διεθνή κινηματογράφο, συμμετέχοντας στην ταινία Πρετ-α-Πορτέ υπό την σκηνοθεσία του Robert Altman και την ρομαντική ταινία French Kiss με τον Lawrence Kasdan. Επέστρεψε στον γαλλικό κινηματογράφο και στην κωμωδία το 1995 με την ταινία Les Apprentis (υποψηφιότητα César καλύτερου ηθοποιού) και με Enfants de salaud με την Tonie Marshall, ακολουθούμενες από μια νέα ταινία του Κλοντ Σαμπρόλ: Rien ne va plus το 1997. Ο Κλουζέ έχει συχνά ενσαρκώσει τον ρόλο του βασανισμένου συγγραφέα : Fin août, début septembre με τον Ολιβιέ Ασαγιάς, L'Examen de minuit (1998), και Je suis un assassin (2004). Ενσάρκωσε τον Τζον Λένον στην ταινία Janis et John (2003) και τον animator των τηλεπωλήσεων στην ταινία France Boutique (2004). Το 2005 έπαιξε στην ταινία Le Domaine perdu με τον Ραούλ Ρουίς. Η ταινία αυτή είχε ως θέμα της το πραξικόπημα του 1973 στη Χιλή.
Το 2006 συμμετείχε στην ταινία Quatre étoiles στον ρόλο ενός πρωταθλητή της F1, αλλά ο πρωταγωνιστικός ρόλος του ως ο γιατρός που είναι ύποπτος για διπλή δολοφονία στο θρίλερ Tell No One έγινε γνωστός σε ένα ευρύ κοινό σε διεθνές επίπεδο. Για αυτόν τον ρόλο έλαβε το βραβείο Σεζάρ καλύτερου ηθοποιού το 2007.
Η μεγαλύτερη διεθνής επιτυχία του Κλουζέ μέχρι σήμερα είναι η ιστορία Οι Άθικτοι. Βασισμένη σε πραγματική ιστορία, η ταινία εξιστορεί την φιλία ανάμεσα σε έναν πλούσιο τετραπληγικό (Κλουζέ) και έναν νεαρό νοσοκόμο, ο οποίος έχει προσφάτως βγει από την φυλακή. Τον Μάρτιο του 2012, Οι Άθικτοι έγιναν η πρώτη μη αγγλόφωνη ταινία μέχρι σήμερα με τις μεγαλύτερες εισπράξεις.[5]
Το 2016 συμμετείχε στην ελληνικής παραγωγής ταινία Έτερος εγώ, σε σκηνοθεσία Σωτήρη Τσαφούλια.
Προσωπική ζωή
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Κλουζέ έχει έναν γιο, τον Πωλ (από την σχέση του με την ηθοποιό Μαρί Τρεντινιάν) καθώς και τρία άλλα παιδιά: Blanche, Joseph και Marguerite.
Βραβεία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- 1984 : Nominated for César Award for Most Promising Actor for Vive la sociale
- 1984 : Nominated for César Award for Best Supporting Actor for One Deadly Summer
- 1984 : Prix Jean Gabin
- 1990 : Nominated for César Award for Best Supporting Actor for Force majeure
- 1996 : Nominated for César Award for Best Actor for Les Apprentis
- 2003 : Nominated for César Award for Best Supporting Actor for The Adversary
- 2007 : Nominated for César Award for Best Supporting Actor for Quatre étoiles
- 2007 : César Award for Best Actor for Tell No One
- 2007 : Nominated for Lumières Award for Best Actor for Tell No One
- 2007 : Étoile d'or du premier rôle masculin for Tell No One
- 2007 : Globes de Cristal Award for Best Actor for Tell No One
- 2010 : Nominated for César Award for Best Actor for One for the Road
- 2010 : Nominated for César Award for Best Actor for In the Beginning
- 2010 : Nominated for Lumières Award for Best Actor for In the Beginning
- 2010 : Nominated for Globes de Cristal Award for Best Actor for In the Beginning
- 2010 : Étoile d’Or for In the Beginning
- 2011 : Nominated for Globes de Cristal Award for Best Actor for Little White Lies
- 2012 : Nominated for César Award for Best Actor for The Intouchables
- 2012 : Nominated for Globes de Cristal Award for Best Actor for The Intouchables
- 2017 : Nominated for César Award for Best Actor for Irreplaceable
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. 136444229. Ανακτήθηκε στις 14 Αυγούστου 2015.
- ↑ 2,0 2,1 (Αγγλικά) SNAC. w6qn9x7m. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ 3,0 3,1 filmportal.de. 20b93405596b46e69ddf2111425d5bf0. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 15 Δεκεμβρίου 2014.
- ↑ . «jpbox-office.com/charts_france». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 Οκτωβρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 9 Φεβρουαρίου 2021.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- François Cluzet στην IMDb